Meubelmaker en designthinker 

“Ik groeide op in een gezin van meubelmakers in Zuid-Duitsland. Ik ben zelf ook meubelmaker van beroep. Later ging ik filosofie en muziekwetenschappen studeren. Begin jaren negentig begon ik me ook te richten op digitalisering, managementconsultancy en designthinking. Deze mix van ondernemerschap, innovatie, organisatie en ontwikkeling vat mijn levensloop wel samen. Ik denk dat het kunnen verplaatsen in een ander perspectief uiteindelijk designthinking definieert. Dat je niet krampachtig vasthoudt aan één idee of de koers vaart van degene die het hardste schreeuwt maar blijft kijken naar wat het probleem is en hoe je bijstuurt.” 

Stick to the problem 

“Mensen zijn vaak verslaafd aan de oplossing. Vooral in de wereld van IT: iedereen wil dat het werkt. Het moet werken want ​‘dat is afgesproken’. Zo wordt er minder goed gekeken naar het echte probleem, naar hetgeen dat lange termijn sturing nodig heeft. Maar het echte leren zit hem in het lange termijn denken. Als je goed stuurt op lange termijn, hoef je minder vaak bij te sturen op korte termijn. Als je op korte termijn stuurt, blijf je daar continu hangen. Er is dan altijd een probleem, altijd een brandje dat geblust moet worden. Het zal nooit optimaal worden zonder lange termijn visie.” 

Music thinking

“Muziek raakt mensen. Iedereen kan vanuit zichzelf vertellen over muziek. Dat maakt het makkelijk te koppelen. Als je vraagt naar iemands muzieksmaak, krijg je altijd een verhaal dat gerelateerd is aan een bijzondere herinnering of gebeurtenis. Ik ben musicoloog, heb daar mijn master in. In designthinking kwam ik wel eens mensen tegen die zeiden: ​‘waarom moet ik denken als een designer? Waarom kunnen zij niet denken als een financieel adviseur of een programmeur?’ Ja, eigenlijk hadden ze gelijk. Toen kwam ik op het idee van de parallelle werelden: denk als een muzikant. Wat zijn de overeenkomsten? Samenwerken, co-creëren, collaboreren. Music thinking werd een framework: een manier om inzicht te krijgen in samenwerken. Als we het hebben over leadership, gaat het vaak over de dirigent. Maar er is geen dirigent zonder componist en orchestrator. Als we naar het modernere IT kijken, heb je niet meer één persoon die leidinggeeft maar teams die samen creëren. Net zoals je in hiphop of popmuziek werkt: je zit samen aan de knoppen. Soms hebben we het over creativiteit, over jazz, over gekke dingen. Daar zit creativiteit. Degene die speelt, de improvisator, is actief aan het meedoen. Dan is er nog folkmuziek: meer een soort familiebedrijf. Je bent onderdeel van een groter geheel in plaats van bijvoorbeeld een multinational. Samen met je team kun je kijken naar de manier waarop het werkt. Spelen er veel mensen of is er sprake van een singer/​songwriter? Wat betekent dit voor de manier waarop ik samenwerk? Om zo open met je team in gesprek te gaan, dat kan een hoop duidelijk maken.”